Ангилал: Өгүүллэг
Сая, сая цэцэгсийн дэлбээгээр хүрээлэгдэх хайрын жаргалт үгсээр хучигдсан энэхүү захидалыг унших өдрийн мэндийг хүргэе!
Цаг хугацаа гэгч харавсан сум шиг хурдан хэмээн хүн болгон л ярьдаг. Бидний хайр цаг хугацааны эргүүлгэнд харъяалагддаггүй ч юм шиг. Саяхан л үерхэл хэмээх нандин хэлхээнд холбогдож байсан мэт санагдавч яагаад ч юм үерхээд 5, 10, 15 жил болсон мэт бие биедээ тэмүүлэх, бие биенээ өгүйлэх, бие биенээ мэдэх тэр л харилцаанууд аль хэдүйн дэлбээлжээ. Энэ л хайрын дэлбээ маань гэрлэсэн хосууд шиг, аав ээжүүд шиг, ханилсан өвөө, эмээ нар шиг хамгаас бат бөх хайрын гагнаасаар гагнагдан тоосонцороо хаялах болжээ.
Солонгос кинонд гардаг шиг Уба, Уба гэсээр дурладаг охид, залуусыг хараад тэрүүхэндээ шоолдог байлаа. Хэзээ ч бүтэхгүй худал, хуурмагаар зохиол бичих юм даа хэмээн боддог байснаа нуух юун. Харин тэрхүү бодролууд минь үүл болон замхарна гэдгийг би яахан мэдэх билээдээ. Гэхдээ бидний хайр, бусдын хайраас огт өөр гэж би үүрд итгэдэг юм. Нар мандах, нар жаргахад гэрэл гарч, харанхуй болно гэдэгт хүмүүс итгэдэг шиг гүн, гүнзгий итгэдэг.
Тиймээ бидний хайр өөр! Огт өөр!
Бидний хайр эгэл жирийн шохоорхол бус, бидний хайр бие биенээ харж дурлах харцны хайрууд бус, бидний хайр зүрх сэтгэлийн даслаар бий болсон жинхэнэ хайр! Бидний хайр гаднах төрхөнд анхдагч дурлаагүй, дотоод гоо сайханд дурласан ариухан хайр! Бидний хайр жаргал, зовлон, зан храктеруудаа танилцсан цаг хугацааны хайр! Тийм л учраас бидний хайр мөнхийн хайр!
Анх чи бид хоёр учирсан тэр л учирлыг би мартахгүй байж чадахгүй. Цэнхэр цамцтай охин ангийнхаа даргатайгаа үүдний сандал дээр суугаад намайг хажуугаар нь өнгөрөхөд дугтуйтай урилга өгч билээ. Тэр л үед би чамайгаа ангийн дарга нь гэж бодсоноо нуух юун. Удалгүй чи минь Оюутны гүйцэтгэх хороонд гишүүнээр орж миний хайртай дүү нарын нэг болж билээ. / Тиймээ бидний хайр ийм л учраас өөр / Бид бусад шиг бие биенээ хараад шууд дурлаагүй ээ! Бид бусад шиг бие биенээ шохоорхож анх танилцаагүй! Тус тусдаа хайрлах бүтэлгүй дурлалтай, бүлээн зовлонтой хуурай ах дүүс байлаа. Цаг хугацаа өнгөрөх тусам бие биедээ дасаж, бие биенээ битүүхэндээ өгүйлж, түүнийгээ нуун мэдэгдчихвий хэмээн болгоомжилжилдог байлаа. Хэн ч асуусан хуурай ах дүү хэмээн хариулж, хэзээ ч бид хоёр үерхэхгүй хэмээн бодож, бусдад ч хэлж явж билээ. Тиймээ бидний оюун санаанд тийм төсөөлөл байгаагүй юм. Чамайг санах тоолондоо энэ бол ахын хайр хэмээн эндүүрдэг байлаа. Чиний араас хайртай дүү /Хуурай / нар маань гүйж, хайраа илчилж явахад өөрийгөө чамдаа хайртай гэдгийг мэдээд үгүй ээ! Болохгүй хэзээ ч болохгүй хэмээн бодовч зүрх сэтгэл минь өөрийн эхргүй чам руу тэмүүлж, чамайг хүсч, чамайг хайрласаар би чамдаа сэтгэлээ нээж билээ. Хайрт чи минь ч бас намайг ахаа хэмээн бодож дүүгийн хайраар хайрлаж байна хэмээн эндүүрсэн биз! тиймээ бидний оюун ухаанд ах, дүү хоёр үерхэж болохгүй гэсэн мянга мянган хориг байсан ч тэр л оюун ухаанууд маань зүрх сэтгэлийг жолоодож чадаагүй билээ. Тийм ч учраас бидний хайр бусдаас өөр хэмээн итгэдэг юм. Бидний хайр сохор биш! Бид бие биенийхээ зан, храктеруудаа мэдэхгүйгээр татагдаагүй, зөвхөн тэр л зан байдалдаа татагдсан учраас үүрдийн хайр юм шүү дээ!
Бид хоёр учрах тавьлантай ч юм шиг! Мэргээр учирсан ч юм шиг! Гэхдээ энэ бүхэн чи бид хоёрын нууц болон үлдэг.
Найз нь чамдаа хайртай! Гэхдээ найз нь чамдаа аз жаргал зөвхөн өгөхийг л хүсч байна. Хайр гэдэг өглөг учраас найз нь чамдаа жаргалыг л бэлэглэхээ амлаж байна.
Хоёулаа жаргал бялхасан хайрын диваажин өөд хамтдаа тэмүүлцгээе! Магадгүй бидний захидлууд мянга, мянган жилийг туулан өнгөрүүлж, жинхэнэ хайрын агуу домог болох биз! түүний эхлэл чамдаа бичсэн анхны захидал минь учраас төгсгөл хийхийг зорьсонгүй, бодсон ч үгүй! Учир хайр гэгч төгсгөл биш эхлэл болохоор, хайр гэгч үүрд, мөнхийн жаргаж үзээгүй хайрын зул учир үл төгсгөлөө, хайртай шүү үнсье чамайгаа!................
үргэлжлэл бий / to be continue /
